Löydetty 131 Tulokset: mendacia lingua dolus
Quis dabit ori meo custodiam et super labia mea signaculum aptum, ut non cadam ab ipsis, et lingua mea perdat me? (Liber Ecclesiasticus 22, 33)
Novem insuspicabilia cordis magnificavi, et decimum dicam in lingua hominibus: (Liber Ecclesiasticus 25, 9)
beatus, qui habitat cum muliere sensata et non arat in bove et in asino simul; et qui lingua sua non est lapsus, et qui non servivit indigno se; (Liber Ecclesiasticus 25, 11)
Certamen festinatum incendit ignem, et lis festinans effundit sanguinem, et lingua testificans adducit mortem. (Liber Ecclesiasticus 28, 13)
Lingua tertia multos commovit et dispersit illos de gente in gentem; (Liber Ecclesiasticus 28, 16)
Lingua tertia mulieres viratas eiecit et privavit illas laboribus suis. (Liber Ecclesiasticus 28, 19)
Et attende, ne forte labaris in lingua, ne cadas in conspectu inimicorum insidiantium tibi, et sit casus tuus insanabilis in mortem. (Liber Ecclesiasticus 28, 30)
fauces percipiunt cibum ferae, et cor sensatum verba mendacia. (Liber Ecclesiasticus 36, 21)
Insuper, si est super lingua eius curatio et mitigatio et misericordia, non est vir illius secundum filios hominum. (Liber Ecclesiasticus 36, 25)
Radix consiliorum cor, ex quo partes quattuor oriuntur: bonum et malum, vita et mors; et dominatrix illorum est assidua lingua. (Liber Ecclesiasticus 37, 21)
Tibiae et psalterium suavem faciunt melodiam, et super utraque lingua suavis. (Liber Ecclesiasticus 40, 21)
de altitudine ventris inferi et a lingua coinquinata et a verbo mendacii, a iaculo linguae iniustae. (Liber Ecclesiasticus 51, 7)