Found 257 Results for: cień śmierci
Oświadczyli mu Gibeonici: Z Saulem i jego domem, nie chodzi nam o srebro ani złoto. Nie chcemy równie spowodować śmierci żadnego człowieka w Izraelu. Zapytał: Co powiecie, to wam uczynię. (2 Księga Samuela 21, 4)
Ogarnęły mnie fale śmierci i zatrwożyły mnie odmęty niosące zagładę. (2 Księga Samuela 22, 5)
Oplątały mnie pęta Szeolu, zaskoczyły mnie sidła śmierci. (2 Księga Samuela 22, 6)
Kiedy zbliżył się czas śmierci Dawida, wtedy rozkazał swemu synowi, Salomonowi, mówiąc: (1 Księga Królewska 2, 1)
Kapłanowi zaś Abiatarowi król rozkazał: Idź do Anatot, do posiadłości twojej, gdyż zasługujesz na karę śmierci, ale dziś ciebie nie zabiję, bo niosłeś Arkę Przymierza Pańskiego wobec mego ojca Dawida i dotknęło cię to całe cierpienie, które dotknęło mego ojca. (1 Księga Królewska 2, 26)
Potem Salomon wszczął poszukiwania Jeroboama, aby go zabić, ale Jeroboam schronił się do Egiptu, do Szeszonka, króla egipskiego, i został w Egipcie aż do śmierci Salomona. (1 Księga Królewska 11, 40)
Kiedy już go pochował, rzekł [prorok] do swoich synów: Po mojej śmierci pochowacie mnie w tym grobie, w którym został pochowany mąż Boży. Złóżcie mnie koło jego kości, aby moje kości zachowane były dzięki jego kościom. (1 Księga Królewska 13, 31)
Następnie - po śmierci Achaba - zbuntował się Moab przeciw Izraelowi. (2 Księga Królewska 1, 1)
Lecz po śmierci Achaba król Moabu zbuntował się przeciwko królowi izraelskiemu. (2 Księga Królewska 3, 5)
Lecz nie skazał na śmierć synów zabójców - zgodnie z tym, co jest napisane w księdze Prawa Mojżeszowego, gdzie Pan przykazał: Ojcowie nie poniosą śmierci za winy swych synów ani synowie za winy ojców. Każdy umrze za swój własny grzech. (2 Księga Królewska 14, 6)
Amazjasz, syn Joasza, króla judzkiego, żył jeszcze piętnaście lat po śmierci Joasza, syna Joachaza, króla izraelskiego. (2 Księga Królewska 14, 17)
Lecz Pan dotknął króla, tak iż stał się trędowaty aż do dnia swojej śmierci, i mieszkał w domu odosobnienia - podczas gdy Jotam, jego syn, kierował pałacem i sądził lud kraju. (2 Księga Królewska 15, 5)