Księga Przysłów, 18

1. Za żądzą idzie odludek i z każdą radą wojuje.

2. Głupi nie lubi się zastanawiać, lecz tylko swe zdanie przedstawić.

3. W ślad za występnym idzie pogarda, wraz z godnym pogardy - hańba.

4. Słowa ust ludzkich są wodą głęboką, potokiem obfitym jest źródło mądrości.

5. Niedobrze winnego popierać, krzywdząc prawego w sądzie.

6. Wargi głupiego prowadzą do kłótni, jego usta wołają o razy.

7. Usta głupiego są jego zgubą, a wargi - pułapką na jego życie.

8. Słowa donosiciela są jak smaczne kąski: zapadają do głębi wnętrzności.

9. Nawet ten, kto w pracy opieszały, jest bratem niszczyciela.

10. Potężną twierdzą jest imię Pana, tam prawy się schroni.

11. Majętność bogacza jest mocną warownią, murem wysokim w jego mniemaniu.

12. Przed upadkiem serce ludzkie się wynosi, lecz pokora poprzedza sławę.

13. Odpowiedzieć, nim się wysłucha, uchodzi za głupotę i hańbę.

14. Duch ludzki zniesie chorobę, lecz złamanego ducha któż dźwignie?

15. Serce rozumne zdobywa wiedzę, a ucho mądrych dąży do wiedzy.

16. Dar człowieka toruje mu drogę i do możnych go prowadzi.

17. Pierwszy ma rację w swej sprawie, lecz przyjdzie przeciwnik i poprawi go.

18. Losem łagodzi się spory i rozstrzyga pomiędzy możnymi.

19. Brat obrażony - trudniejszy do zdobycia niż miasto warowne, a kłótnie - jak zawory w twierdzy.

20. Owocem ust nasyci człowiek wnętrze, pożywi się plonami swych warg.

21. Życie i śmierć są w mocy języka, [jak] kto go lubi [używać], tak i spożyje zeń owoc.

22. Kto znalazł żonę - dobro znalazł i zyskał łaskę u Pana.

23. Płaczliwie prosi ubogi, a bogacz twardo go zbywa.

24. Na bliźnich polegać - to siebie zgubić, czasem przyjaciel przylgnie nad brata.